In het zuiden

We bevinden ons inmiddels in Guilin, deelstaat Guangxi. Een mooi stadje, voor chinese begrippen dan. Er wonen immers om en nabij de 1,3 miljoen chinezen maar ademt toch iets meer de sfeer uit van een stadje dan een Beijing of Shanghai.

De treinreis was uiteindelijk ongeveer 26 uur en is goed verlopen. Wonder boven wonder sliepen twee Australische reizigers die we eerder die week op het station van Shanghai hadden ontmoet de kamer naast ons. We hebben de avond en de middag vol gekletst met deze mensen die in China woonden en werkten en dus veel over het land te vertellen hadden.

Eenmaal in Guilin hebben we een taxi gepakt en die bracht ons spoedig naar het jeugdhostel. Aangezien we anderhalve dag hadden geluiert in de trein waren we fit genoeg om nog even de stad in te gaan en hebben we heerlijk gegeten en nog even een vette disctoheek gezien. Het is echt leuk om hier bier te bestellen. Een fles(je) kost 20 Yuan is ongeveer 2 euro en dan krijg je dus een fles met 600 cl Bier. Door al die hitte tik je ze makkelijk weg en word het al snel een gezellige avond.

De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan omdat we die dag veel wilde doen. We wilde fietsen gaan huren maar blijkbaar moesten we 400 Yuan = 40 euro betalen om de fietsen mee te krijgen. Na een tijdje werd ons duidelijk dat slechts borg betrof en dat je dus aan het eind van de dag je geld terug kreeg en dat je hier dus gratis fietsen kan huren. Vermoedelijk hanteren ze dit beleid om de verkeerschaos te ontlasten en de smog proberen te reduceren.

We zijn eerst naar het noorden van de stad gefietst en daar een kasteel van een princes uit de Ming dynastie bezocht. Wat er velbelovend uitzag van de voorkant bleek een deceptie binnen. We moesten best veel entree betalen en uiteindelijk bleek alles een reconstructie. Ofwel het oude paleis was al in 1200 na Christus afgebrand en het gebouw was slechts gebouwd toeristen een poot uit te draaien. Nou ja, uiteindelijk hebben we in de tuin van het paleis nog een berg beklommen en van daaruit hadden we een mooi uitzicht op Guilin.

We zijn na het bezoek aan het kasteel snel Guilin uitgefietst en de natuur van Gunagxi ingedoken. Schitterend! Je hebt hier dus allemaal puntige bergen die (mijns insziens) door erosie zijn ontstaan. Een mooie fietsticht door een fabelachtig landschap wat ons uiteindelijk deed belanden bij de 'Flute caves'. Een tip vanuit de lonely planet die de moeite waard moest zijn om te bezoeken. Toen we daar rondfietsten bleek het wederom een toeristische trekpleister voor Chinezen te betreffen en zijn dan ook maar snel verder gefietst. Achteraf hoorde we die avond van een paar engelsen dat er ook niet veel bijzonders aan was..

Nou ja, we waren dus doorgefietst en hebben genoten van de fabelachtige natuur. Her en der stopte we even om onszelf weer even te realiseren dat we echt op mooie plekjes kwamen en hebben zo nu en dan ook een kiekje genomen.

Aan het eind van de middag kwamen we terug in de Guilin. We waren bezweet van het fietsen in de zon, die de omgevingstemperatuur naar 35 graden celcius doet reiken. We hebben ons heerlijk verfrist in de Li Jiang in het gezelschap van honderden chinezen. Het blijft wel grappig om te zien. Als wij dan als twee blanke daar aan komen en onze kleren uittrekken lijkt het net alsof de wereld om ons heen even stilstaat en kijkt iedereen je aan alsof je een alien bent...

s Avonds hebben we heel goedkoop gegeten en lekker rondgestruind door de stad. Het is hier 's avonds nog steeds erg heet en gaan iedere avond voor het slapen op muggenslachting. Onze kamer is bezaaid met zwarte en rode vlekken van het doodslaan van alle muggen. Maar goed, het zorgt eerder voor pret dan ongemak.

Verder ontmoette wij vanavond voor het eerst sinds een week nederlanders. Het blijft voor mij een raar verschijnsel zo weinig westerlingen tegen het lijf te lopen en het kan inderdaad wel eens kloppen dat er 1,3 miljard Chinezen op de wereld zijn. Het is hier druk!

Nog een grappig iets. Het recycle systeem hier in China werkt al aardig. Door de immense populatie word er natuurlijk een hoop afval gecreerd en om dien reden geeft de overheid op veel afvalproducten statiegeld. Zo dus ook op plastic, karton en oude flesjes. Er zijn dus mensen hier die bestaan door het verzamelen van afval. Alhoewel dit natuurlijk een ernstige en zeer trieste zaak is blijft het voor mij en Kees grappig om mensen je erg dankbaar te zien en je luidkeels bedanken wanneer je je afval naar ze toewerpt...

Ach ja, ik ben nu eenmaal een goed mens.

Rens.