Xi'an

We hebben inmiddels met pijn in ons hart afscheid genomen van Tibet. Wat hebben we daar een leuke tijd gehad, door de mensen waar we mee waren en de dingen die we hebben gedaan.

De laatste twee daagjes in Lhasa hebben we dus lekker geluierd. Een beetje rondslenteren door de stad, wat spulletjes kopen, een beetje relaxen in het park en voetballen op het plein voor het Potala Palace. Verder natuurlijk uit eten, met onze reisvrienden en s avonds op stap.

Zaterdag ben ik met Kees in een of andere bar beland. Na twintig minuten rondslenteren door Lhasa vonden we eindelijk een beetje grote tent en na eenmaal met de lift op derde verdieping te zijn beland, arriveren we in een soort van theater. Er werden live traditionele Tibetaanse dansen in ouderwetse klederdracht opgevoert, en verder werd er geacteerd en was er af en toe een pauze waarop de hele zaal de dansvloer op stormde om te gaan dansen.

Nou ja, Kees en ik waren bij binnenkomst natuurlijk al omstreden en werden na in alle drukte een tafeltje te hebben gevonden vriendelijk verzocht bij een aantal Chinese heren en dames aan te schuiven aan tafel.
Ze spraken geen woord Engels maar ze hebben ons flink laten drinken. En het allermooiste is: aan het eind van de rit, mag je het niet in je hoofd halen geld te betalen voor de rekening. Kees en ik maken hier vrienden.

We zijn inmiddels aangekomen op de voorlaatste stop: Xi'an.

Xi'an, hoofdstad van deelstaat Shaanxi, is omstreden door haar verleden. De stad is jarenlang, over diverse dynastien, hoofdstad van het machtige Chinese rijk geweest. In de kern zijn dan ook wat overblijfselen van terug te vinden, maar eigenlijk is er in het huidige straatbeeld maar weinig van terug te zien.

De mensen zijn hier jammergenoeg weer zoveel verwestert in tegenstelling tot de Tibetanen, die vriendelijk en behulpzaam proberen te zijn. Ik ben bang dat de rest van China in de nabije toekomst ook zal 'verloederen'.

Het land heeft zwaar te verduren onder de immense industriele ontwikkelingen en het afval dat het met zich meebrengt. Afval ligt overal en nergens en de huidige Chinees geeft er geen moer om. Verder neigen allerlei westerse bedrijven naast de grote steden ook voeten in de grond te krijgen op het platteland. Coca cola, sprite en Snickers zijn inmiddels al bijna overal verkrijgbaar. Anderzijds is het land een grote bouwput. Snelwegen en woningbuow worden grootschalig uit de grond gestampt en alle toeristische trekpleisters worden opgekalefaterd voor het magische jaar 2008. Het jaar dat de olympische spelen in China gehouden zullen worden.

China wil zich vanaf dat moment zichzelf volop in de picture zetten en verwacht na deze spelen een grootse toerisme gang vanuit het Westen op gang te krijgen. Ik hoop dat het niet ten koste gaat van de puurheid en de ongerepteid die het land zo her en der nog herbergt.

Rens.