Delfse sferen in China - Nanning

We zijn inmiddels van het meest noordelijke puntje van onze reis, Beijing, aangekomen op het meest zuidelijke puntje van de reis. We zitten inmiddels in Nanning, ook wel de poort tot Vietnam genaamd. We hebben weer een lange en vermoeiende reis achter de rug en gaan vannacht de stad nog een beetje verkennen omdat we hier maar heel kort zullen blijven.

We hebben de afgelopen dagen in het backpackers mekka Yangshuo een fantastische tijd gehad. Dinsdag zijn we met een gids de omgeving weer ingetrokken. We gingen een paar uur fietsen en vervolgens gingen Kees en ik bambooraften. Het klinkt spannender dan het is, het is namelijk gewoon een groot bamboo-vlot met een parasolletje erop en twee mooie tuinstoelen en daar zitten wij dan vorstelijk in terwijl een kerel van veertig zich in het zweet werkt het vlot de juiste kant op te sturen. Af en toe werd het nog spannend omdat we sommige stukken van watervallen afgingen en we dus een redelijke versnelling kregen. Na de raft tour zijn we een hapje gaan eten en hadden we uitzicht op moon-hill. Een mooie berg met een groot gat erin, wat dan vermoedelijk de maan symboliseert. Aan het eind van de middag gingen we naar het hoogtepunt van de trip 'the watercaves'. Een immens grote grottenpartij vol met stalagtieten en mieten. her en der waren heerlijke koude waterbaden en modderbaden. We kregen een rondleiding door de grotten en verstonden natuurlijk niks van wat ze zeiden. Af toe wist iemand een Engels woord uit te brengen of maakten ze drukke gebaren om ons een idee te geven waar het over ging. Erg grappig dus. Wat ook wel grappig is is dat als je duidelijk maakt dat je een chinees niet begrijpt dan gaat ie harder schreeuwen en het heel vaak herhalen. Het is een druk volkje. Bij bussen en treinen staan ze te dringen en in openbare ruimten kunnen ze niet met elkaar praten maar word er flink naar elkaar geschreeuwt.

Dinsdag avond maakten we het toppunt van toeval mee. We kwamen een blond meisje tegen, wat je hier al niet zoveel ziet en die kenden we dus uit Delft. Ze was onze mentor geweest in de kenningsmakingsweek in Delft en waren natuurlijk erg verrast haar tegen te komen in een dorpje in China. Ze was hier met een paar clubgenootjes, ja ze was lid van het corps, op studiereis van technische bestuurskunde... nog meer bekenden dus. Even later bleek dat er ook van de studie civiele techniek een paar jongens waren. en hoe kan het oook anders, het waren vrienden van ons van virgiel. Wat bleek later, Dion, een oud huisgenoot van mij van de Voorstraat was met zijn ouders in Yangshuo vakantie. Zo zaten we van de een op de andere avond met een groep van veertien lui te drinken. Het was erg bond en laat geworden.

De volgende dag kwamen erg laat uit ons bed en besloten we te gaan raften over een wildwater rivier. We hadden bij een vriendelijk Chinees meisje de reis geboekt en had ons belooft een fantastische trip te gaan krijgen. Eenmaal aangekomen op de plek waar de bootjes zouden vertrekken waren we te laat... Nou ja wij Xingping maar ontdekt, we besloten de volgende dag maar te gaan.

Die avond was onze laatste in Yangshuo en het werd weer een gezellig Delfs avondje..

Vandaag dus geraft. En dat was heel cool. Waar de verwachtingen van Kees en mij niet zo hoog waren, bleek het een heel ruige en heftige rivier en zijn we keer op keer uit die boot gedondert. Resultaat; mijn echte Chinese Ray Ban kwijt geraakt en Kees met zijn rus over de stenen geschraapt. We kwamen na een afdaling van bijna 2 uur half verdronken en gesloopt beneden. Echt top.

Die middag zijn we dus nog doorgetreind naar Nanning en het is hier ook erg heet. We hebben nog niks gegeten maar gaan dat vanavond ook maar niet meer doen. Het eten hier is verder goed. Alhoewel Kees al wat problemen heeft gehad, trekt mijn maag alles tot op heden erg goed. We hebben echt al een aantal keer in zeer dubieuze tentjes gegeten. Het is hier nog heerlijk middeleeuws. Je besteld Kip, de kip word van voor het restaurant uit zijn kooitje gehaald en vijf minuten later heb je heerlijke kip op je bord. Uiteraard eten ze hier alles met rijst, en eten ze erg weinig groente. Wat ook gebruikelijk is hier om groente te wokken of te frituren.. Daar houden wij ollanders nie van. Verder laten ze de botten gewoon erin zitten. Ze breken dus de ribbenkast van de kip in onderdelen, snijden er stukken van en mieteren dat in de pan. je bent dus continu op stukken bot aan het kluiven. Vervolgens is het niet de bedoeling dat je de botjes uit je mond pakt, je dient deze gewoon op de grond van het restaurant uit te spugen. Heerlijk.

Groetjes,

Rens.